Kadın olmak zor. Çünkü onların önemli bir kısmı, maddi ve manevi şiddete ve tacize uğramaktalar.

Kimileri hayatlarını kaybettiler, hayatta kalanlar nice bedeller ödediler. Aşağıdaki şiir; o kadınlar içindir.  Kadınlar günü kutlu olsun…

O KADINLAR    

 
O kadınlar hoyrattılar aslında,
Yaşamla tutsak
Ölümle yasak aşktaydılar.
 
O kadınlar hırçındılar
Zorluğa, zorbalığa
Yasak aşka inat
Hep yeniden doğdular.
 
Suskun çığlıkları
Issız ve erkeksiz köşelerde
Sessiz gözyaşları döktüler
Omuzlarına dökülen saçları gibi
Gürdüler, cılızdılar, dalgalıydılar, düzdüler
Kiminin saçlarını ve yaşlarını gören olmadı
Onlar namus gibi  acıyla örtülüydüler.
 
O kadınlar
Sevgilileri ölü asker
Oğulları tutsak
Oğul veremeyenleri yasaktılar.
 
Sokaklarda dövüldüler,
Odalarda, merdivenlerde, meydanlarda
Sofralarda, arabalarda, tarlalarda
Öldürüldüler defalarca.
 
Büküldüler o kadınlar
Kesildiler, ezildiler, kırıldılar
Birkaç saat, birkaç yıl, birkaç ömür
Savruldular bir yaprak gibi
Bir yaprak gibi, ölünce özgür.
 
Yanık kokar onlar
Yangına sarılmışlar
Tütsülü bakar gözleri
Annem gibi
Sarışındırlar, esmerdirler, kumraldırlar 
Küllüdürler
Yavaşça sönmüş gibi.
 
Onlar vermeyi doğurdular
Varı sundu, yoğu paylaştılar.
Yıkadılar erkeği, çocuğu,
Yoğurdular, pişirdiler, beslediler
Okudular en hayırlı duaları
Celladın yüreğine kondurdular
 
 
Bağırları güzeldir onların
Oraya erkeği yasladılar.
Elden, dilden, keskinden, kurşundan
Etten, kemikten
Ve de yüreğinin tam orta yerinden
Yaralıydılar.
O kadınlar
Kavruktular, yaslıydılar
Her yaşta yaşlıydılar
Onlar…
Suskun mezar taşları gibi.