Geceler daha hüzünlüdür, çünkü daha sessizdir karanlık. Bir ses değil, bir nefes ararsın yanı başında. Sırtını sıvazlayan bir el bekli de… İşte bu yüzden gece yazarsın, gece düşünürsün, gece ağlarsın. Ama gece anlamaz halinden. O, daha çok acıtır canını. Gece, düşmandır yalnız olana.

   Geceleri daha çok anlarsın sevdiğini, seni oyalayan şeyler bitmiştir. İş, güç rafa kalkmış, konu komşu, arkadaş evine çekilmiş, diziler tekrara girmiştir. Çay yerini kahveye bırakmış, eski defterler açılmıştır aklındaki kütüphanede ve sen inatla unutmak istemezsin hatalarını. Tekrar tekrar düşünür keşkelere düşersin. Nedenlere boğulur, sebeplerle çırpınırsın. Ama; gerekçesi yoktur aşkın…

   Bir film şerididir yaşadıkların, yaşayamadıkların, yaşamak istediklerin. “Akıllandım” dersin, “bir daha asla” dersin, “bundan sonra ………..” dersin, yeni sayfalar açarsın doğmamış güne. Dinlediğin her şarkıda O vardır. Hiç kimse O’na benzemez. Anlattığın herkes “boşver” der… Ne de kolay söylerler. Senin istediğin sadece bir dilim aşktır ama ne zaman anlamış ki, tok açın halinden…

   Fakat… Her şey O’nu tekrar görünceye kadardır. Seni yeminlere sürükleyeni, sırtından bıçağı sapladığı yetmezmiş gibi çevireni, sana hak ettiğini değil hak etmediğini yaşatanı, söylediği ile yaptığı aynı olmayanı görünceye kadardır dört bir yanını kaplayan kara bulutlar. Neden mi? Aşıksın…

   Zarar verir insana kör kütük olmak. Nasıl ki, alkolde de limiti aşınca saçmalıyorsan, aşkta da çuvallıyorsun. Kaçan balık büyük olur, ne büyük sözmüş oysa ki.

  “Ondan nefret ediyorum” dersin ama henüz iki dakika geçmemiştir, aradığında “efendim aşkım” diye açarsın telefonunu. Neden mi? Aşıksın…

  “Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz” demiş Necip Fazıl Kısakürek. Hiç kimseden seni anlamasını beklemeyeceksin. Verilen akılları duymayacaksın. Duysan da uygulayamayacaksın. Mantığın tatile gitmiştir. İşin en acı tarafı, kalp hep ona acı çektireni istemiştir.

   Doya doya yaşayacaksın. Acısını iliklerinde hissedeceksin. Ancak öyle büyüyeceksin. Öyle akıllanacaksın. Tatmadığın yemeğin tuzunu nerden bileceksin? Büyümek değildir esas olan, olgunlaşmaktır ve bunu yapan yaşın değil yaşadıklarındır.
Olgunlaşmış ve olgunlaşacak tüm okuyucularımıza selam olsun….

                                                                                                        *Sevgilerimle*
                                                                                                          Gülşah Buzlu